"AGAW-DILIM" NI JOSE CORAZON DE JESUS

Pangkalahatang Ideya ng Tula

Ang tula na "Agaw-Dilim" ay isinulat ni De Jesus upang tugunan ang mga suliranin at pang-aapi na nararanasan ng mga mahihirap sa kanyang panahon. Ipinakita niya ang kanyang malasakit at damdamin hinggil sa kalagayan ng mga nasa laylayan ng lipunan.

Paksa ng Tula

Ang pangunahing pokus ng tula ay nakatuon sa kahirapan at pang-aapi na hinaharap ng mga mahihirap sa lipunan. Binibigyang-diin ni De Jesus ang kalagayan ng mga taong ito na patuloy na lumalaban para sa kanilang karapatan at katarungan.

Mensahe ng Tula

Ang tula ay may malinaw na mensahe ng pangangailangan para sa pagkakaisa at pagtutulungan upang labanan ang kawalan ng katarungan. Ipinapakita nito ang kahalagahan ng pagtutulungan at pagkakaisa para sa pag-unlad ng lipunan. Ipinapakita rin nito na sa pamamagitan ng pagtutulungan, maaaring baguhin ang masalimuot na kalagayan ng mga mahihirap.

Kaugnayan sa Kasulukuyang Panahon  

Sa kasalukuyang panahon, may mga sektor sa lipunan na nananawagan ng pagkakaisa at paglaban sa kawalan ng katarungan at pagsasamantala. Ito ay nagbibigay-tinig sa mga mahihirap at inaapi.

Kapakinabangan sa Halaga ng Kaunlarang Panlipunan at Pangkatauhan 

Ang pagtutol at pagkakaisa ng mga sektor sa lipunan ay maaaring maging pundasyon ng mas patas at maayos na lipunan. Ito ay nagbibigay daan para sa pag-unlad at kaunlaran ng lahat ng mamamayan.

 

Pagsusuri ng Tula

Sa bawat saknong ng tula, makikita ang malasakit ni De Jesus sa kalagayan ng mga mahihirap. Binibigyang-diin niya ang pangangailangan para sa pagkakaisa at pagtutulungan upang labanan ang kawalan ng katarungan. Ipinapakita nito ang kahalagahan ng pagtutulungan at pagkakaisa sa pagtahak tungo sa mas makatarungang lipunan. Ang tula ay isang hamon at paalala na ang pagtutulungan ay mahalaga upang makamtan ang tunay na katarungan para sa lahat.

AGAW-DILIM

Namatay ang araw

sa dakong kanluran,

nang kinabukasa’y

pamuling sumilang,

ngunit ikaw, irog, bakit nang pumanaw

ay bukod-tangi kang di ko na namasdan?

Naluoy sa hardin

ang liryo at hasmin,

Mayo nang dumating

pamuling nagsupling,

ngunit ikaw, sinta, bakit kaya giliw

dalawang Mayo nang nagtago sa akin?

Lumipad ang ibon

sa pugad sa kahoy,

dumating ang hapon

at muling naroon,

ngunit ikaw, buhay, ano’t hangga ngayo’y

di pa nagbabalik at di ko matunton?